Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, ένα σύγχρονο Μαντζικέρτ!

Ακολουθεί το άρθρο μου για τα αποτελέσματα της συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία που αφορά στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 28 Μαΐου, στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», φύλλο 151,

Η πρόσφατη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα σύγχρονο Μαντζικέρτ. Ήταν 26 Αυγούστου του 1071, όταν ο στρατός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό την ηγεσία του Ρωμανού Δ’ Διογένη, ηττήθηκε από τους Σελτζούκους του Αλπ Αρσλάν, με αποτέλεσμα τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία και την απαρχή δυσμενών εξελίξεων που οδήγησαν στην εισβολή των μετέπειτα Οθωμανών Τούρκων σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Δυστυχώς στη διάσκεψη κορυφής ΕΕ – Τουρκίας οι πολιτική «ηγεσία» των κρατών μελών, μεταξύ αυτών ένας ανίκανος και ικέτης Έλληνας Πρωθυπουργός, παραδόθηκαν αμαχητί στις ορέξεις του Τούρκου σουλτάνου Ερντογάν, παραδίδοντας κυριολεκτικά «ευρωπαϊκή γη και ύδωρ».

Περαιτέρω ανάλυση των όρων της συμφωνίας δεν είναι αναγκαία. Έχουν ήδη ειπωθεί πολλά, αληθινά και πολύ περισσότερο ψευδή. Υπάρχει βέβαια αριθμός επικίνδυνων παγίδων στην συμφωνία όπως, ο σχεδιασμός χορήγησης ασύλου (οι ελληνικές και ευρωπαϊκές δομές αδυνατούν να εξετάσουν τις χιλιάδες αιτήσεις), το σχέδιο αναγκαστικής επιστροφής που αντιβαίνει την αρχή της «μη επαναπροώθησης», η ανάγκη μετατροπής του status της Τουρκίας σε «ασφαλή τρίτη χώρα», το σχέδιο μετεγκατάστασης (οι περισσότερες χώρες αρνούνται την ποσόστωση) και κυρίως η χρησιμοποίηση των μεταναστευτικών ροών, ως διάδρομο διείσδυσης εξτρεμιστικών μουσουλμανικών στοιχείων. Αξίζει να αναφερθεί ότι, η ίδια η νομική υπηρεσία της Κομισιόν ανακοίνωσε επίσημα ότι δεν υπάρχει νομική βάση στη συμφωνία, οπότε την καθιστά νομικά άκυρη!

Κατόπιν των παραπάνω, οξύμωρο, τραγικό και εξοργιστικό αποτελεί το γεγονός ότι, η Τουρκία πέτυχε χρηματοδότηση ύψους 6 δις ευρώ, έναρξη συζήτησης για άρση θεώρησης της βίζας και επιτάχυνση της ενταξιακής διαδικασίας, χωρίς προηγουμένως να έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, που προβλέπονται στη Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, στα κριτήρια της Κοπεγχάγης και στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.

Ο αντίκτυπος της συμφωνίας, προϊόν στρατηγικού σχεδιασμού του Ερντογάν και της στρατηγικής βάθους του Νταβούτογλου αποβαίνει μοιραίος σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αριστοτεχνικός τρόπος που χρησιμοποίησε η Τουρκία το λαθρομεταναστευτικό – προσφυγικό πρόβλημα δημιούργησε μια Νέμεση στην Ελλάδα. Οι δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι που εισέβαλλαν στην πατρίδα μας, μαζί με τους ήδη υπάρχοντες που υποκινούνται, χρηματοδοτούνται και καθοδηγούνται από το τουρκικό βαθύ κράτος, δημιουργούν μια πολυάριθμη ισλαμική οντότητα που δύναται να αποσταθεροποιήσει τις ήδη εξασθενημένες δομές του ελληνικού κράτους. Αυτό είτε μέσω εκλογών (θυμίζω την υπονομευτική παρουσία 4 μουσουλμάνων βουλευτών της Θράκης, που διαπλέκονται φανερά με το φιλοτουρκικό κόμμα DEB, κίνημα ισότητας ειρήνης και φιλίας), είτε με τρομοκρατικές επιθέσεις.

Επιπρόσθετα, η συμφωνία που επέβαλλε η Τουρκία δείχνει ξεκάθαρα την πολιτική γύμνια της Ευρώπης των 28. Παντελής απουσία μηχανισμών αντιμετώπισης της προσφυγικής λαίλαπας, αδυναμία ορθού στρατηγικού σχεδιασμού και έλλειψη συνεργασίας, αλληλεγγύης και κοινού σκοπού. Το έλλειμμα ηγεσίας στην ΕΕ, σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων και συλλογικά των ευρωπαϊκών θεσμών, σε συνδυασμό με την υψηλή γεωπολιτική στρατηγική της Τουρκίας συνέπεσαν τυχαία(;) χρονικά με την πλέον ανίκανη και ανθελληνική κυβέρνηση της χώρας μας.

Σε ότι αφορά στην Τουρκία, η εφαρμογή της πολιτικής εκβιασμών και τετελεσμένων, ο στρατηγικός σχεδιασμός με οριοθέτηση μακροπρόθεσμων στόχων και η πρόβλεψη αποτελούν διαχρονικά στοιχεία της εξωτερικής της πολιτικής. Για δε την Ευρώπη, η ένδεια ηγετών φάνηκε ξεκάθαρα αρχικά στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, συνεχίστηκε με την ανόητη πολιτική κυρώσεων στη Ρωσία και κορυφώθηκε με τους ανίκανους χειρισμούς στο λαθρομεταναστευτικό.

Μοιραία λοιπόν, οδηγηθήκαμε σε ένα αδιέξοδο που αγγίζει στα όρια της εθνικής τραγωδίας με τους χειρισμούς της, πρώτη φορά, αριστερής κυβέρνησης. Το παζλ της εθνικής αυτής τραγωδίας, αποδεικνύει ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Η Ελλάδα οδηγήθηκε από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς της εχθρούς βάσει οργανωμένου σχεδίου σε μια κατάσταση που βαίνει διαρκώς ανεξέλεγκτη. Δεν ήταν τυχαίο ότι, η Τουρκία κρατούσε χαμηλές τις ροές μέχρι το 2015, αντιλαμβανόμενη την άνοδο της κυβέρνησης Τσίπρα στην εξουσία και την εφαρμογή της πολιτικής ανοικτών συνόρων. Δεν ήταν τυχαία η αντίδραση των ευρωπαίων εταίρων και των κρατών μελών, όπου φυσιολογικά κοίταξαν το εθνικό τους συμφέρον θυσιάζοντας την ενότητα μιας Ευρώπης ανίκανης να υπερασπιστεί, λόγω πολιτικών και αντικειμενικών αγκυλώσεων, τα κοινά συμφέροντα. Δεν ήταν τυχαίος ο ενδοτισμός των Ευρωπαίων στις απαιτήσεις της Τουρκίας, μιας χώρας με αυταρχική κυβέρνηση, όπου καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και με σαφείς και αποδεδειγμένες σχέσεις με τους τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους. Μεγαλύτερη απόδειξη των παραπάνω, η ανακοίνωση από τα επίσημα χείλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Κομισιόν: » η συμφωνία με την Τουρκία είναι κακή, αλλά αναγκαίο κακό». Τέλος, δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι, η κυβέρνηση Τσίπρα λόγω ιδεοληψιών, ανικανότητας, ερασιτεχνισμού και κρατικοδίαιτης αντίληψης κατέστησε την Ελλάδα αποθήκη λαθρομεταναστών.

Σε μια Ευρώπη λοιπόν, όπου κάθε σχεδιασμός αντιμετώπισης της κρίσης αποδείχτηκε εσφαλμένος, όπου οι Συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνο υπονομεύτηκαν εκ των έσω, όπου τα Σκόπια και η Βουλγαρία έκλεισαν τα σύνορά τους παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους στους εταίρους ως «καλά και άξια παιδιά» αφού σταμάτησαν τις ροές, όπου ο Ερντογάν προωθεί τα νεο-οθωμανικά του σχέδια, η Ελλάδα αντιπαραθέτει τον Τσίπρα, το Μουζάλα, το Φίλη και την κυρά Τασία.

Δεν αποτελεί καταστροφή η πολιτική υψηλών τόνων των στελεχών του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή, ούτε βέβαια λαϊκισμός η ανάδειξη απλών λύσεων, όπως η πρόταση νόμου για την αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών. Καταστροφή για την Ελλάδα είναι που ακόμα τους ανεχόμαστε ….